آیه 1 سوره طلاق

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌

يا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِذا طَلَّقْتُمُ النِّساءَ فَطَلِّقُوهُنَّ لِعِدَّتِهِنَّ وَ أَحْصُوا الْعِدَّةَ وَ اتَّقُوا اللَّهَ رَبَّكُمْ لا تُخْرِجُوهُنَّ مِنْ بُيُوتِهِنَّ وَ لا يَخْرُجْنَ إِلاَّ أَنْ يَأْتِينَ بِفاحِشَةٍ مُبَيِّنَةٍ وَ تِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ وَ مَنْ يَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ فَقَدْ ظَلَمَ نَفْسَهُ لا تَدْرِي لَعَلَّ اللَّهَ يُحْدِثُ بَعْدَ ذلِكَ أَمْراً «1»

جلد 13 - صفحه 206

شأن نزول: عبد اللّه عمر، زوجه خود را در حال حيض طلاق داد، حضرت فرمود: رجوع كن تا پاك شود. آيه نازل شد:

يا أَيُّهَا النَّبِيُ‌: اى پيغمبر عالى مقدار، إِذا طَلَّقْتُمُ النِّساءَ: زمانى كه طلاق دهيد تو و امت تو زنان مدخوله را كه صغيره و يائسه و حامله نباشد، فَطَلِّقُوهُنَّ لِعِدَّتِهِنَ‌: پس طلاق دهيد در وقت عده ايشان، كه آن طهرى است كه با ايشان نزديكى نكرده باشيد در آن، كه يكى از شرايط صحت طلاق وقوع آنست در طهر غير مواقعه. (اقسام طلاق و احكام و شرايط و مسائل آن رجوع به كتب فقهيه و مسائل عمليه است). وَ أَحْصُوا الْعِدَّةَ: و شماره كنيد عده زنان را، يعنى ضبط كنيد و آن را كامل سازيد تا به سه طهر، زيرا آنها از ضبط شماره آن غافلند به جهت كثرت نسيان و نقصان عقول ايشان. يا بشماريد اوقات طهر را كه وقت وقوع طلاق است. وَ اتَّقُوا اللَّهَ رَبَّكُمْ‌: و بترسيد از خدا كه پروردگار شماست در ضبط آن، پس سستى در آن مكنيد. يا تطويل منمائيد به اينكه رجوع كنيد باز طلاق گوئيد، باز رجوع نمائيد به جهت اذيت زنان.

لا تُخْرِجُوهُنَ‌: از خدا بترسيد و بيرون مكنيد زنان مطلقه را، مِنْ بُيُوتِهِنَ‌: از خانه‌هاى ايشان كه در وقت زناشوئى هر دو در آنجا بودند تا وقتى كه عده آنها منقضى شود (مراد خانه‌هاى شوهران است). وَ لا يَخْرُجْنَ‌: و بايد كه زنان نيز بيرون نروند از آنجا بدون اذن شما، إِلَّا أَنْ يَأْتِينَ‌: (مستثنى از اول) يعنى ايشان را بيرون مكنيد مگر آنكه بيايند، بِفاحِشَةٍ مُبَيِّنَةٍ: به عمل زشت آشكار او هويدا. مراد معصيتى است كه حد داشته باشد (تفصيل رجوع به رسائل عمليه است). وَ تِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ‌: اين حكمها كه مذكور شد، حدهائى است كه خدا مقرر فرموده براى مصالح بندگان، وَ مَنْ يَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ‌: و هر كه تجاوز كند از حدود الهى و خلاف آن نمايد، فَقَدْ ظَلَمَ نَفْسَهُ‌: پس بدرستى كه ستم نموده است بر نفس خود، و خود را به سبب آن مستحق عقوبت ساخته، و از مثوبات‌

جلد 13 - صفحه 207

ابديه محروم ساخته. لا تَدْرِي‌: نمى‌دانى تو اى طلاق دهنده، يا اى پيغمبر برگزيده، يا نمى‌داند هيچ نفسى، لَعَلَّ اللَّهَ يُحْدِثُ‌: شايد خداى تعالى گرداند، بَعْدَ ذلِكَ أَمْراً: بعد از اين طلاق كارى را به اين وجه كه مرد را پشيمان كند و دوستى زن به دل او اندازد، تا رجوع كند در اثناى عده.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌

يا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِذا طَلَّقْتُمُ النِّساءَ فَطَلِّقُوهُنَّ لِعِدَّتِهِنَّ وَ أَحْصُوا الْعِدَّةَ وَ اتَّقُوا اللَّهَ رَبَّكُمْ لا تُخْرِجُوهُنَّ مِنْ بُيُوتِهِنَّ وَ لا يَخْرُجْنَ إِلاَّ أَنْ يَأْتِينَ بِفاحِشَةٍ مُبَيِّنَةٍ وَ تِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ وَ مَنْ يَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ فَقَدْ ظَلَمَ نَفْسَهُ لا تَدْرِي لَعَلَّ اللَّهَ يُحْدِثُ بَعْدَ ذلِكَ أَمْراً «1» فَإِذا بَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَأَمْسِكُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ أَوْ فارِقُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ وَ أَشْهِدُوا ذَوَيْ عَدْلٍ مِنْكُمْ وَ أَقِيمُوا الشَّهادَةَ لِلَّهِ ذلِكُمْ يُوعَظُ بِهِ مَنْ كانَ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ وَ مَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً «2» وَ يَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لا يَحْتَسِبُ وَ مَنْ يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِكُلِّ شَيْ‌ءٍ قَدْراً «3» وَ اللاَّئِي يَئِسْنَ مِنَ الْمَحِيضِ مِنْ نِسائِكُمْ إِنِ ارْتَبْتُمْ فَعِدَّتُهُنَّ ثَلاثَةُ أَشْهُرٍ وَ اللاَّئِي لَمْ يَحِضْنَ وَ أُولاتُ الْأَحْمالِ أَجَلُهُنَّ أَنْ يَضَعْنَ حَمْلَهُنَّ وَ مَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مِنْ أَمْرِهِ يُسْراً «4»

ذلِكَ أَمْرُ اللَّهِ أَنْزَلَهُ إِلَيْكُمْ وَ مَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يُكَفِّرْ عَنْهُ سَيِّئاتِهِ وَ يُعْظِمْ لَهُ أَجْراً «5»

ترجمه‌

اى پيغمبر وقتى خواستيد طلاق دهيد زنان را پس طلاق دهيد آنانرا در وقت پاكيشان و شماره كنيد وقت پاكيشان را و بترسيد از خدا پروردگارتان بيرون نكنيد آنانرا از خانه‌هاشان و نبايد خارج شوند مگر آنكه بكنند كار زشت آشكارى و اينها مقررّات خدا است و كسيكه تجاوز كند از مقرّرات خدا پس بتحقيق ستم كرده است بخودش نميدانى شايد خدا پديد آورد بعد از اين كارى را

پس وقتى نزديك شد برسند بمدّتشان پس نگاه داريدشان بخوبى يا جدا شويد از آنان بخوبى و گواه گيريد دو عادل را از خودتان و بپا داريد شهادت را براى خدا اينست كه پند داده ميشود بآن هر كه ايمان ميآورد بخدا و روز قيامت و هر كه بترسد از خدا قرار ميدهد براى او راه بيرون شدن از شدائد را

و روزى‌

جلد 5 صفحه 221

ميدهد او را از جائى كه گمان نميبرد و هر كه توكل كند بر خدا پس او كفايت كننده است او را همانا خدا باتمام رساننده است فرمان خود را بتحقيق قرار داده است خدا براى هر چيزى اندازه‌اى را

و زنانى كه نااميد شده‌اند از حيض از زنان شما اگر شك داشتيد پس عدّه آنان سه ماه است و زنانى كه حائض نشده‌اند و زنان حامله مدّتشان آنست كه وضع كنند حمل خودشان را و هر كس بترسد از خدا قرار ميدهد براى او انجام كارش را بآسانى‌

اين حكم خدا است فرو فرستاد آنرا بسوى شما و هر كس بترسد از خدا ميپوشاند از او بديهايش را و بزرگ ميدارد براى او مزد را.

تفسير

خداوند متعال در اينسوره شريفه خطاب به پيغمبر خود كه ولى امّت است فرموده براى بيان احكام طلاق دادن مردان زنان خود را باين تقريب كه چون خواستيد زنان خود را طلاق دهيد پس طلاق دهيد آنانرا در وقت پاك بودنشان از حيض چنانچه قمّى ره از امام باقر عليه السّلام نقل نموده كه عدّه پاك بودن از حيض است و مسلّم است بر حسب روايات ائمه اطهار و اقوال علماء اماميّه كه بايد در آن پاكى مرد با زن نزديكى نكرده باشد و اين شرط صحّت طلاق است و بنابراين لام در لعدّتهنّ بمعناى فى است و محتمل است بمعناى اصلى خود باقى باشد و مراد آن باشد كه بگذاريد طلاق زنان را براى وقت عدّه آنها كه طهر است تا تكميل شود بآن طهر عدّه آنها كه سه طهر است چون بعد از طلاق عدّه زن بمعناى مدّت كناره گيرى او از مرد براى بيرون رفتن از تبعات ازدواج سابق خود و جواز ازدواج لاحق شروع ميشود و آن اقسام و احكام خاصّى دارد كه در كتب فقهيّه ذكر شده و خداوند فرموده كه شماره و ضبط نمائيد مدّت پاك بودن آنها را تا سه پاكى كه متخلّل بدو حيض باشد و پاكى اوّل كه طلاق در آن واقع شده از آن سه محسوب است و از خدا بترسيد و كم و زياد نكنيد مدّت آنرا بأغراض شخصى چون وضع اينعدّه براى ترتيب آثار آن از وجوب نفقه و كسوه بر زوج و جواز رجوع و حرمت ازدواج با غير بر زن و امثال اينها است و از آن جمله است آنچه خدا اينجا فرموده كه آنها را از خانه‌هاشان بيرون نكنيد و بايد آنها هم بيرون نروند از خانه‌هاشان‌

جلد 5 صفحه 222

مگر با اجازه شوهر ولى در صورتى كه اعمال ناشايسته قبيحى از آنها ظاهر شد از قبيل زنا و مساحقه با زنان و بد سرى و آزار اهل و اولاد مرد جائز است كه او را از خانه خود بيرون نمايد بر حسب روايات معتبره از ائمه اطهار آنچه ذكر شد حدود و موازين و مقرّرات و احكام الهيّه است كه نبايد از آن تعدّى و تجاوز شود و كسيكه تعدّى نمايد بخود ستم نموده كه مصالح دنيوى اين احكام از او فوت شده و بعذاب اخروى گرفتار گرديده است و اخيرا فرموده اى طلاق دهنده نميدانى تو شايد دو مرتبه خداوند محبّت آنزن مطلّقه را بدل تو بيندازد و بخواهى باو رجوع نمائى در عدّه يا بعد از انقضاء آن او را تزويج نمائى چنانچه مستفاد از روايات ائمه اطهار است و گفته‌اند اين دليل است بر وجوب تفريق بين طلقات ثلاث در سه طلاقه شدن زن و الا باز مرد ميتواند آنزن را بحباله نكاح خود در آورد و محتاج بمحلّل نيست و همچنين اگر بيك لفظ اراده سه طلاق كرده باشد مثلا بزن خود گفته باشد انت طالق ثلاثا كه از اهل سنّت قائل بآن شده‌اند اين طلاق رجعى است كه در آن مرد حق رجوع بزن دارد ماداميكه در عدّه است و زن در حكم زوجه است چنانچه فقهاء فرموده‌اند اگر چه بعيد نيست گفته شود در حقيقت زوجه است و تأثير طلاق در افتراق موقوف بتماميّت عدّه ميباشد و در مقابل آن طلاق بائن است كه مرد در آن حقّ رجوع ندارد مانند طلاق يائسه و صغيره و غير مدخوله و سه طلاقه و خلع و مبارات و تفاصيل اين اقسام و احكام آن موكول بكتب فقهيّه است و چون نزديك شد كه بپايان رسانند زنان مدّت عدّه خودشان را در اين طلاق يا بپايان رساندند در آخرين وقت عدّه يا قبل از آن بايد مرد تصميم خود را نسبت بزن اتّخاذ نمايد بآنكه رجوع نموده و بموازين شرعيّه از او نگهدارى كند يا صبر كند عدّه‌اش تمام شود و حقوق واجبه و مستحبّه او را بپردازد و بگذارد برود شوهر كند و واجب است دو نفر شاهد عادل را از مسلمانان گواه بر طلاق قرار دهد كه صيغه را بشنوند و در موقع لزوم آندو بايد اداء شهادت خود را بنمايند اين احكام و مقرّرات كه خداوند براى طلاق دادن مسلمانان زنان خودشان را وضع فرموده مواعظ و نصايحى است براى آنها كه عمل بآن در دنيا و عقبى براى آنان‌

جلد 5 صفحه 223

مفيد و موجب اجر است و كسيكه از خدا بترسد و از موازين شرعيّه در امور خود تجاوز ننمايد خدا او را از تمام مشكلات دنيا و شدائد آخرت و شبهات دينى بيرون ميآورد و روزى او را از جائيكه اميد بآن نداشته باشد ميرساند چنانچه در روايات معتبره از معصومين عليهم السلام ذكر شده و كسيكه توكّل بخدا نمايد در امور خود يعنى مأيوس از خلق و اميدوار بخدا باشد و راضى بقضاى او و تسليم امر او و واگذارد كار خود را باو نه به اين معنى كه دنبال كار نرود بلكه بايد برود ولى بداند كه جز خداوند كسى كار او را بخوبى بانجام نميرساند و چون چنين باشد خداوند تمام مهمّات او را كفايت كند چون خدا تمام ارادات خود را بپايان ميرساند و كسى نتواند از نفوذ اراده او بغايت مراد ممانعت نمايد بهيچ وجه و بهيچ قدر زيرا كه خداوند براى هر چيز و هر امر قدر و مقدارى قرار داده كه كم و زياد نخواهد شد و كوشش بنده براى تغيير آن مقدور و مؤثر نيست و چون خداوند حكم عدّه زنان آزادى را كه حيض مى‌بينند در سوره بقره بآيه شريفه و المطلّقات يتربّصن بأنفسهنّ ثلاثة قروء بيان فرموده بود و در اين سوره هم به بيانيكه گذشت اشاره بآنشده بود گفته‌اند بخواهش اصحاب بيان فرموده است حكم زنانى را كه حيض نمى‌بينند باين تقريب كه زنانى كه حيض نميبينند يا زنانى هستند كه قرشيّه‌اند و به شصت سال رسيده‌اند يا غير قرشيّه و به پنجاه سال رسيده‌اند يا هنوز بنه سال نرسيده‌اند كه عدّه ندارند و حال آنها معلوم است يا زنانى هستند كه بر حسب سنّ بايد حيض ببينند و نمى‌بينند و اينها دو دسته‌اند يا حيض آنها بند آمده و نااميد شده‌اند از آن ولى معلوم نيست براى كثرت سنّ است يا عارضه مزاجى و يا هنوز حيض نديده‌اند اگر چه از نه سال متجاوز شده‌اند ايندو دسته كه يكى بعنوان يأس و ارتياب معرّفى شده و ديگر بعنوان حيض نديدن هر دو بايد سه ماه هلالى بعد از طلاق عدّه نگهدارند و اين منافات ندارد با اشتراط صحّت طلاق بكناره‌گيرى مرد از آنزن سه ماه كه در كتب فقهيّه معنون است چون آن قبل از طلاق است و اين بعد از آن و اين عدّه است و آنرا تربّص ناميده‌اند و زنان آبستن عدّه آنها بوضع حملشان منقضى ميشود اگر بعد از طلاق و قبل از وضع حمل شوهر او نمرده باشد و الا بايد

جلد 5 صفحه 224

منتظر انقضاء عده وفات هم بشود چنانچه زن آبستن شوهر مرده هم بايد هر دو ملاحظه را بنمايد چون خداوند اينجا متعرّض عدّه طلاق است نه غير آن و انصاف آنستكه در ضمن تفسير نميتوان بيان اين احكام را نمود چون خصوصيّات و شرائط آن بقدرى است كه ذكرش از وظيفه مفسّر خارج است و هر كس تقوى و پرهيزكارى را شعار خود نمايد در كلّيه امور كه از آن جمله مراعات اين احكام است خداوند امور دنيا و آخرت او را آسان خواهد فرمود و اين مراعات كفّاره گناهانى كه احيانا از او سر زده خواهد شد بعلاوه اجر بزرگ او در آخرت است كه خداوند كاملا باو عنايت ميفرمايد و خداوند در اين آيات احكام خود را مؤكّد بأنواع تأكيدات بليغه فرموده و از آن جمله سه مرتبه امر بتقوى است با ذكر اثر خاصّى براى هر يك و اين كاشف از كمال اهتمام بامر فروج و حفظ انساب و مراعات عدالت در عشرت با زنان است.

بِسم‌ِ اللّه‌ِ الرَّحمن‌ِ الرَّحِيم‌ِ

يا أَيُّهَا النَّبِي‌ُّ إِذا طَلَّقتُم‌ُ النِّساءَ فَطَلِّقُوهُن‌َّ لِعِدَّتِهِن‌َّ وَ أَحصُوا العِدَّةَ وَ اتَّقُوا اللّه‌َ رَبَّكُم‌ لا تُخرِجُوهُن‌َّ مِن‌ بُيُوتِهِن‌َّ وَ لا يَخرُجن‌َ إِلاّ أَن‌ يَأتِين‌َ بِفاحِشَةٍ مُبَيِّنَةٍ وَ تِلك‌َ حُدُودُ اللّه‌ِ وَ مَن‌ يَتَعَدَّ حُدُودَ اللّه‌ِ فَقَد ظَلَم‌َ نَفسَه‌ُ لا تَدرِي‌ لَعَل‌َّ اللّه‌َ يُحدِث‌ُ بَعدَ ذلِك‌َ أَمراً «1»

اي‌ پيغمبر اكرم‌ زماني‌ ‌که‌ طلاق‌ داديد زنها ‌را‌ ‌پس‌ طلاق‌ دهيد ‌آنها‌ ‌را‌ ‌از‌ عده ‌آنها‌

جلد 17 - صفحه 50

و شماره‌ كنيد عده‌ ‌را‌ و پرهيز كنيد خداي‌ متعال‌ پروردگار ‌شما‌ ‌است‌ خارج‌ نكنيد ‌آنها‌ ‌را‌ ‌از‌ بيوت‌ ‌آنها‌ و ‌آنها‌ ‌هم‌ خارج‌ نشوند مگر اينكه‌ بيايند بفاحشه آشكار و ‌اينکه‌ ‌است‌ حدود خداوند و كسي‌ ‌که‌ تجاوز كند حدود خداي‌ متعال‌ ‌را‌ ‌پس‌ بتحقيق‌ بنفس‌ ‌خود‌ ظلم‌ كرده‌ نميداني‌ شايد خداي‌ متعال‌ حادث‌ فرمايد امري‌ ‌را‌ ‌بعد‌ ‌از‌ ‌اينکه‌.

اقول‌: مسائل‌ باب‌ طلاق‌ بسيار ‌است‌ يك‌ كتاب‌ ‌در‌ فقه‌ كتاب‌ طلاق‌ ‌است‌ اولا طلاق‌ ‌از‌ ايقاعات‌ ‌است‌ نه‌ ‌از‌ عقود و بيد زوج‌ ‌است‌ چنانچه‌ ميفرمايد:

«الطلاق‌ بيد ‌من‌ اخذ بالساق‌»

خواه‌ زوجه‌ رضايت‌ داشته‌ ‌باشد‌ ‌ يا ‌ نداشته‌ ‌باشد‌، قبول‌ زوجه‌ شرط نيست‌ مثل‌ نكاح‌ نيست‌ ‌که‌ طرفيني‌ ‌باشد‌، و ثانيا اصل‌ طلاق‌ مذموم‌ ‌است‌ و ‌از‌ امير المؤمنين‌ (ع‌) ‌از‌ پيغمبر (ص‌) ‌که‌ فرمود:

(تزوجوا و ‌لا‌ تطلقوا فان‌ الطلاق‌ يهتز ‌منه‌ العرش‌)

و نيز ‌از‌ حضرت‌ رسالت‌ ‌است‌ فرمود:

(ايما امرأة سألت‌ زوجها الطلاق‌ ‌في‌ ‌غير‌ ‌ما بها بأس‌ فحرام‌ عليها رائحة الجنة)

و نيز ‌از‌ ‌آن‌ حضرت‌ ‌است‌:

(‌لا‌ تطلقوا النساء الا ‌من‌ ريبة فان‌ اللّه‌ ‌لا‌ يحب‌ الذواقين‌ و الذواقات‌)

و ‌غير‌ اينها لكن‌ سند ‌اينکه‌ اخبار ‌در‌ نزد علماء شيعه‌ اعتبار ندارد لذا حكم‌ بكراهت‌ فرموده‌اند.

و ثالثا شرط طلاق‌ حضور عدلين‌ ‌است‌ و بايد ‌در‌ طهر ‌غير‌ مواقعه‌ ‌باشد‌، و صيغ‌ مخصوصه‌ دارد مثل‌ انت‌ طالق‌ ‌ يا ‌ هي‌ طالق‌ ‌ يا ‌ ‌هذه‌ طالق‌ و امثال‌ اينها. و رابعا طلاق‌ اقسام‌ زيادي‌ دارد، طلاق‌ ‌غير‌ مدخوله‌ عده‌ ندارد، طلاق‌ يائسه‌ ‌اگر‌ ‌در‌ سن‌ ‌من‌ تحيض‌ ‌باشد‌ سه‌ ماه‌ و ‌اگر‌ بحد يأس‌ رسيده‌ عده‌ ندارد، طلاق‌ مدخوله‌ سه‌ قرء ‌که‌ سه‌ مرتبه‌ حيض‌ شود و طاهر گردد ‌که‌ سه‌ طهر لازم‌ ‌است‌، طلاق‌ حامل‌ وضع‌ حمل‌ ‌است‌.

و بالجمله‌ احكام‌ طلاق‌ بسيار ‌است‌ بايد ‌در‌ فقه‌ بيان‌ شود ‌ما بايد بشرح‌ تفسير ‌اينکه‌ ‌آيه‌ بپردازيم‌.

يا أَيُّهَا النَّبِي‌ُّ إِذا طَلَّقتُم‌ُ النِّساءَ خطاب‌ ‌به‌ پيغمبر ‌است‌ لكن‌ بقرينه طلقتم‌ و جملات‌ ‌بعد‌ بجميع‌ امت‌ ‌است‌، بعض‌ مفسرين‌ گفتند بتقدير قل‌ ‌است‌ ‌يعني‌ قل‌ للمؤمنين‌ بنا ‌بر‌ ‌اينکه‌ تفسير پيغمبر خارج‌ ‌از‌ ‌اينکه‌ حكم‌ ‌است‌ لكن‌ حكم‌ عام‌ ‌است‌ و ‌لو‌ خطاب‌ بيك‌ نفر ‌باشد‌ مثل‌: أَقِم‌ِ الصَّلاةَ لِدُلُوك‌ِ الشَّمس‌ِ إِلي‌ غَسَق‌ِ اللَّيل‌ِ وَ قُرآن‌َ الفَجرِ ... الآيه‌

جلد 17 - صفحه 51

الاسراء آيه 78، و ‌از‌ پيغمبر ‌است‌ ‌که‌ فرمود:

(حكمي‌ ‌علي‌ الواحد حكمي‌ ‌علي‌ الجماعة).

إِذا طَلَّقتُم‌ُ النِّساءَ ‌يعني‌ اذا اردتم‌ طلاق‌ النساء.

فَطَلِّقُوهُن‌َّ لِعِدَّتِهِن‌َّ ‌يعني‌ طلاق‌ بايد ‌در‌ طهر ‌غير‌ مواقعه‌ ‌باشد‌ ‌که‌ طلاق‌ دوم‌ ‌پس‌ ‌از‌ انقضاء عده‌ ‌باشد‌ ‌پس‌ طلاق‌ ‌در‌ حال‌ حيض‌ ‌ يا ‌ ‌در‌ طهر ‌که‌ مواقعه‌ ‌شده‌ باطل‌ ‌است‌ و تعبير بطلاق‌ ‌علي‌ العدة ميكنند ‌لا‌ لعدة وَ أَحصُوا العِدَّةَ ‌که‌ حسابش‌ ‌را‌ داشته‌ باشيد و گفتيم‌ عده‌ها مختلف‌ ميشود.

وَ اتَّقُوا اللّه‌َ رَبَّكُم‌ ‌که‌ ‌بر‌ خلاف‌ دستور شرع‌ ‌در‌ امر طلاق‌ رفتار نكنيد چنانچه‌ امروز رفتار ميشود.

لا تُخرِجُوهُن‌َّ مِن‌ بُيُوتِهِن‌َّ ‌تا‌ مادامي‌ ‌که‌ ‌در‌ عده‌ هستند حكم‌ زوجيت‌ دارند و لذا زوج‌ ميتواند رجوع‌ كند و همچنين‌ ‌در‌ طلاق‌ خلع‌ ‌اگر‌ زوجه‌ رجوع‌ ببذل‌ كرد زوج‌ نيز ميتواند رجوع‌ كند، و ‌پس‌ ‌از‌ انقضاء عده‌ ميتواند بعقد جديد ازدواج‌ كند مگر سه‌ طلاقه‌ شود ‌که‌ محلل‌ لازم‌ دارد ‌که‌ ‌با‌ ديگري‌ ازدواج‌ كند و مواقعه‌ كند و طلاق‌ دهد و عده ‌او‌ منقضي‌ شود زوج‌ اول‌ ميتواند بعقد جديد ازدواج‌ كند، ‌پس‌ ‌در‌ زمان‌ عده‌ نفقه‌ واجب‌ ‌است‌، و ‌اگر‌ احد زوجين‌ وفات‌ كردند ميراث‌ يكديگر ‌را‌ ميبرند، و نبايد ‌او‌ ‌را‌ ‌در‌ زمان‌ عده‌ اخراج‌ كرد ‌از‌ منزل‌ و همچنين‌.

وَ لا يَخرُجن‌َ ‌بر‌ زن‌ ‌هم‌ حرام‌ ‌است‌ ‌از‌ خانه شوهر خارج‌ شود ‌تا‌ ‌در‌ عده‌ هست‌.

إِلّا أَن‌ يَأتِين‌َ بِفاحِشَةٍ مُبَيِّنَةٍ استثناء بجمله‌ اول‌ ‌است‌ ‌که‌ لا تُخرِجُوهُن‌َّ ‌باشد‌ و ‌در‌ معني‌ فاحشه‌ اخبار مختلف‌ ‌است‌ ‌در‌ بعضي‌ بزنا تعبير كردند ‌که‌ موجب‌ حد ‌است‌ و حد ‌او‌ ‌هم‌ قتل‌ ‌است‌ چون‌ زنا محصنه‌ ‌است‌، و بعض‌ اخبار تفسير بمساحقه‌ كردند ‌که‌ حدش‌ جلد ‌است‌، و بعض‌ اخبار تفسير بسوء خلق‌ و اذيت‌ باهل‌ خانه‌ ‌باشد‌ و ميتوان‌ ‌گفت‌ ‌که‌ تمام‌ ‌آنها‌ مصاديق‌ فاحشه‌ ‌باشد‌ لكن‌ بايد مبينه‌ ‌باشد‌ ‌که‌ نزد حاكم‌ شرع‌ باقامه شهود ‌ يا ‌ اقرار طرف‌ ‌ يا ‌ لعان‌ ثابت‌ شود.

وَ تِلك‌َ حُدُودُ اللّه‌ِ حد بمعني‌ اندازه‌ ‌است‌ ‌که‌ نبايد ‌از‌ ‌آن‌ تجاوز كرد و زيادتي‌

جلد 17 - صفحه 52

‌بر‌ ‌او‌ افزود و نبايد كوتاهي‌ كرد و نقصان‌ نمود، تمام‌ احكام‌ الهي‌ و دستورات‌ ‌او‌ محدود ‌است‌ ‌حتي‌ مثل‌ عبادات‌ مثلا نماز چهار ركعت‌ نه‌ پنج‌ بايد كرد و نه‌ سه‌، ‌در‌ ‌هر‌ ركعتي‌ يك‌ ركوع‌ دو سجده‌ نه‌ بيش‌ نه‌ كم‌، و هكذا صوم‌ ‌از‌ طلوع‌ فجر ‌تا‌ مغرب‌ شرعي‌ مازادش‌ و نقصانش‌ بقصد صوم‌ بدعت‌ ‌است‌ و ‌غير‌ اينها.

وَ مَن‌ يَتَعَدَّ حُدُودَ اللّه‌ِ فَقَد ظَلَم‌َ نَفسَه‌ُ ‌ يا ‌ موجب‌ كفر و ارتداد ميشود ‌ يا ‌ فسق‌ و فجور، و بالجملة استحقاق‌ عذاب‌ دارد بخود ظلم‌ كرده‌.

لا تَدرِي‌ لَعَل‌َّ اللّه‌َ يُحدِث‌ُ بَعدَ ذلِك‌َ أَمراً ‌که‌ خداوند القاء محبت‌ كند ‌در‌ قلوب‌ طرفين‌ ‌ يا ‌ رجوع‌ كند ‌در‌ عده‌ ‌ يا ‌ ‌پس‌ ‌از‌ انقضاء عده‌ عقد جديد كند ‌در‌ طلقه اولي‌ و ثانيه‌ و اما ‌در‌ ثالثه‌ ‌پس‌ ‌از‌ انقضاء عده‌ احتياج‌ ‌به‌ محلل‌ دارد چنانچه‌ ذكر شد.

(تنبيه‌): بعض‌ امور ‌است‌ ‌که‌ موجب‌ فسخ‌ نكاح‌ ميشود و احتياج‌ بطلاق‌ ندارد مثل‌ موت‌ ‌که‌ ‌پس‌ ‌از‌ انقضاء عده وفات‌ ميتواند بغير ازدواج‌ كند مگر زوجات‌ نبي‌ (ص‌)، و مثل‌ ارتداد ‌که‌ ديگر ‌بر‌ ‌هم‌ حرام‌ ميشوند و نكاح‌ فسخ‌ ميشود و مثل‌ بعض‌ عيوب‌ مثل‌ جنون‌ جذام‌ برص‌ عمي‌ قرن‌ عنين‌ و ‌غير‌ اينها و ‌از‌ ‌اينکه‌ جهت‌ ‌در‌ قصه يوسف‌ و زليخا گفتند: حضرت‌ يوسف‌ ميتوانست‌ نزد زليخا رود بنحو مشروع‌ زيرا عزيز عنين‌ ‌بود‌ زليخا فسخ‌ ميكرد و ‌غير‌ مدخوله‌ ‌بود‌ عده‌ نداشت‌ و يوسف‌ ‌او‌ ‌را‌ تزويج‌ ميكرد لكن‌ بد نامي‌ داشت‌، و بعض‌ امور باعث‌ عدم‌ جواز نكاح‌ ميشود مثل‌ نكاح‌ مسلم‌ ‌با‌ كافره‌ ‌ يا ‌ بالعكس‌، و مثل‌ وطي‌ غلام‌ ‌که‌ حرام‌ ميشود ‌بر‌ واطي‌ مادر و خواهر و دختر موطوء، و مثل‌ ارضاع‌ جده‌ فرزند دختر ‌خود‌ ‌را‌ ‌که‌ ‌آن‌ دختر ‌بر‌ شوهرش‌ حرام‌ ميشود و موارد ديگر و تفصيل‌ ‌اينکه‌ احكام‌ ‌در‌ كتب‌ فقهيه‌ و رسائل‌ عمليه‌ ‌است‌.

]

اشاره

(آیه 1)- شرایط طلاق و جدائی: در نخستین آیه روی سخن را به پیامبر اسلام صلّی اللّه علیه و آله به عنوان پیشوای بزرگ مسلمانان کرده سپس یک حکم عمومی را با صیغه جمع بیان می‌کند، می‌فرماید: «ای پیامبر! هر زمان خواستید

ج5، ص210

زنان را طلاق دهید در زمان عدّه آنها را طلاق گویید» (یا ایها النبی اذا طلقتم النساء فطلقوهن لعدتهن).

یعنی، صیغه طلاق در زمانی اجرا شود که زن از عادت ماهیانه پاک شده، و با همسرش نزدیکی نکرده باشد.

و این نخستین شرط طلاق است.

سپس به دومین حکم که مسأله نگهداشتن حساب عدّه است پرداخته، می‌فرماید: «و حساب عدّه را نگه دارید» (و احصوا العدة).

دقیقا ملاحظه کنید که سه بار زن، ایّام پاکی خود را به پایان رساند و عادت ماهیانه ببیند، هنگامی که سومین دوران پاکی پایان یافت، و وارد عادت ماهیانه سوّم شد، ایّام عدّه سر آمده و پایان یافته است.

قابل توجه این که: مخاطب به نگهداری حساب عدّه، مردان هستند، این به خاطر آن است که مسأله «حقّ نفقه و مسکن» بر عهده آنهاست، و همچنین «حق رجوع» نیز از آن آنان است، و گر نه زنان نیز موظفند که برای روشن شدن تکلیفشان حساب عدّه را دقیقا نگه دارند.

بعد از این دستور، همه مردم را به تقوا و پرهیزکاری دعوت کرده، می‌فرماید:

«و از خدائی که پروردگار شماست بپرهیزید» (و اتقوا الله ربکم).

او پروردگار و مربی شماست، و دستوراتش، ضامن سعادت شما می‌باشد، بنابر این فرمانهای او را به کار بندید و از عصیان و نافرمانیش بپرهیزید.

بعد به «سومین» و «چهارمین» حکم- که یکی مربوط به شوهران و دیگری مربوط به زنان است- پرداخته، می‌فرماید: «نه شما آنها را از خانه‌هایشان، بیرون کنید و نه آنها (در دوران عدّه) بیرون روند» (لا تخرجوهن من بیوتهن و لا یخرجن).

گرچه بسیاری از بی‌خبران، این حکم اسلامی را به هنگام طلاق اصلا اجرا نمی‌کنند، و به محض جاری شدن صیغه طلاق، هم مرد به خود اجازه می‌دهد که زن را بیرون کند، و هم زن خود را آزاد می‌پندارد که از خانه شوهر خارج شود و به

ج5، ص211

خانه بستگان بازگردد، ولی این حکم اسلامی فلسفه بسیار مهمی دارد، زیرا علاوه بر حفظ احترام زن، غالبا زمینه را برای بازگشت شوهر از طلاق، و تحکیم پیوند زناشوئی، فراهم می‌سازد.

پشت پا زدن به این حکم مهم اسلامی که در متن قرآن مجید آمده است سبب می‌شود بسیاری از طلاقها به جدائی دائم منتهی شود، در حالی که اگر این حکم اجرا می‌شد، غالبا به آشتی و بازگشت مجدّد منتهی می‌گشت.

ولی از آنجا که گاهی شرائطی فراهم می‌شود که نگهداری زن بعد از طلاق در خانه طاقت‌فرساست، به دنبال آن پنجمین حکم را به صورت استثناء اضافه کرده، می‌گوید: «مگر این که کار زشت آشکاری انجام دهند» (الا ان یأتین بفاحشة مبینة).

مثلا آنقدر ناسازگاری، بدخلقی، و بد زبانی با همسر و کسان او کند که ادامه حضور او در منزل، باعث مشکلات بیشتر گردد.

به دنبال بیان این احکام به عنوان تأکید می‌افزاید: «اینها حدود و مرزهای الهی است و هر کس از حدود الهی تجاوز کند به خویشتن ستم کرده» (و تلک حدود الله و من یتعد حدود الله فقد ظلم نفسه).

چرا که این قوانین و مقررات الهی ضامن مصالح خود مکلفین است.

در پایان آیه ضمن اشاره لطیفی به فلسفه عدّه، و عدم خروج زنان از خانه و اقامتگاه اصلی، می‌فرماید: «تو نمی‌دانی شاید خداوند بعد از این، وضع تازه (و وسیله اصلاحی) فراهم کند» (لا تدری لعل الله یحدث بعد ذلک امرا).

با گذشتن زمان، طوفان خشم و غضب که غالبا موجب تصمیمهای ناگهانی در امر طلاق و جدائی می‌شود فرو می‌نشیند، و حضور دائمی زن در خانه در کنار مرد در مدّت عدّه، و یادآوری عواقب شوم طلاق، مخصوصا در آنجا که پای فرزندانی در کار است، و اظهار محبت هر یک نسبت به دیگری، زمینه‌ساز رجوع می‌گردد.

در حدیثی از امام باقر علیه السّلام می‌خوانیم: «زن مطلّقه در دوران عدّه‌اش می‌تواند آرایش کند، سرمه در چشم نماید، و موهای خود را رنگین، و خود را معطر،

ج5، ص212

و هر لباسی که مورد علاقه اوست بپوشد، زیرا خداوند می‌فرماید: شاید خدا بعد از این ماجرا وضع تازه‌ای فراهم سازد، و ممکن است از همین راه زن بار دیگر قلب مرد را تسخیر کرده و مرد رجوع کند».

طلاق منفورترین حلالها

اصل مسأله طلاق یک ضرورت است، اما ضرورتی که باید به حد اقل ممکن تقلیل یابد، و تا آنجا که راهی برای ادامه زوجیت است کسی سراغ آن نرود.

به همین دلیل در روایات اسلامی، شدیدا از طلاق مذمت گردیده، در حدیثی از امام صادق علیه السّلام می‌خوانیم: «چیزی از امور حلال، در پیشگاه خدا مبغوضتر از طلاق نیست».

چرا که طلاق مشکلات زیادی برای خانواده‌ها، زنان و مردان و مخصوصا فرزندان به وجود می‌آورد.